ทุกสิ่ง พรู

ดู MV นี้ คงจำท่าเต้นของพี่น้อยได้

คิดถึงสมัยก่อน ตอนยังเป็นนิสิตเกษตร KU62 ค่ะ

ตอนปี 1 วัน Freshy Night ได้ดู Concert Groove Riders และได้ตกหลุมรักพี่บุรินทร์อย่างแรง

นอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรกที่ได้รู้จักกับค่าย Bakery ค่ะ

ที่ บาร์ใหม่ (ชื่อโรงอาหารกลางของมหาลัย) จะมีร้านหนังสือการ์ตูนอยู่ร้านหนึ่ง ต้นข้าวก็จะเข้าไปเลือกดูเทปเป็นประจำ จำได้ว่าม้วนแรกที่ซื้อของ Bakery น่าจะเป็น Flure ค่ะ ย้ำว่าซื้อเทปนะคะ ไม่มีตังค์จะซื้อ CD ค่ะ ชอบมาก โดยเฉพาะเพลง เปลี่ยน มันใช่ตัวเราจริงๆ

จากนั้นก็เริ่มลองซื้อเทปของอัลบั้มอื่นมาเรื่อยๆ จนทำให้เรารู้ว่าดนตรีดีๆ เนื้อร้องแปลก ก็ยังมีอีกเยอะ

ที่ต้องบอกอย่างนี้ เพราะเมื่อก่อน เราเป็นแฟน RS Promotion ค่ะ แนบแน่นมาก โดยเฉพาะ Raptor ฮ่าๆ ใครที่รู้จักวงนี้ แปลว่า อายุก็ได้ที่เหมือนกัน อิอิ ต้องย้อนกลับไปสมัยป.6 ครั้งแรกที่รู้จักวงนี้ เราซื้อเทปผี 55 ไม่ซื้อของจริงนะเว๊ย ลองซื้อมาฟังดู แล้วก็ดันชอบซะด้วย ไอ้ตอนนั้นเห็นลูกครึ่งก็อยากจะลองฟังดู แล้วมันก็เป็นนักร้องเด็ก อายุพอๆกัน ก็ชอบเข้าไปใหญ่

แต่ตอนนั้นก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป กรี๊ดเพราะคนร้อง ไม่ใช่เพลง แต่หน้าตาของคนร้องก็สามารถทำให้เพลงเพราะได้เช่นกัน ก็เหมือนเด็กสมัยนี้ที่ไปกรี๊ด Super Junior อะไรประมาณนั้น เหมือนกันแหล่ะ ไม่ต้องมาทำหน้างง ว่าอีป้าคนนี้พูดถึงอะไร (แต่ป้าก็แอบชอบ SJ นะ โอย คังอิน นี่น่ารักมาก)

อ้ะ กลับมาที่ Bakery และ วงอินดี้อื่น พออยู่มหาลัย เพื่อนๆพี่ๆ ก็นำเราไปสู่โลกดนตรี โลกใหม่ (แหมพูดชื่ออย่างกะรายการโลกดนตรี สมัยก่อน...โอยจะ"แฟนฉัน"ไปไหนเนี่ย) มีดนตรีวงใหม่ๆมาเล่นฟรีให้ดู มีงาน FAT FESTIVAL ให้ไปชม โอ้โหมันสนุกจริงๆ ก็เลยเป็นคนติด(ฟรี)คอนเสิร์ตมาตั้งแต่บัดนั้น (จำได้ว่ามีครั้งเดียวที่เสียตังค์ไปดู PARADOX กะพี่ตูน พี่กานต์ พี่เบญ พี่บี พี่พุฒิยศ บัตร 350 บาท โหจำโครตแม่น รู้สึกว่าจะเป็นคอนเสิร์ตป้าอ้วนนะ ตอนอยู่ปี2 ก็สนุกดี แต่คืนนั้นกลับมาแดนซ์ที่ Soc Night ที่ใต้ตึกสนุกกว่า 555)

จากนั้นตลอด 4 ปี ก็ต้องแว๊บไปดูฟรีคอนเสิร์ตที่มีทั้งวงดัง วงไม่ดัง มาเล่นเกือบทุกครั้ง ตอนจบไปแล้วก็ยังกลับมาดูอีก มันได้บรรยากาศวัยรุ่นดี

เฮ้อ พูดมาถึงตอนนี้แล้วคิดถึงเพื่อนๆที่แดนซ์ด้วยกัน ค่ะ ไม่มีใครเต้นดิฉันและเพื่อนๆก็เปิดฟลอร์กันก่อนหล่ะค่ะ ช่วยนักร้อง จะได้มีกำลังใจเล่น ที่จริงแล้วใจมันพา เท้ามันวิ่ง หน่ะค่ะ ก็แหม มีดนตรีมันๆ จะไม่ให้เต้น ก็เหมือนการกลั้นหายใจ อึดอัด และ อาจตายได้นะคะ แต่เราก็ยังมีความอายปนอยู่บ้าง คือ ไม่เต้นเดี่ยวค่ะ ต้องมีคู่หูอย่างน้อย 1 คนขึ้นไป เรียกว่า กลุ่ม ไม่ต้องห่วงค่ะ ครั้งแรกจะรู้สึกแสบๆที่ใบหน้า แต่พอซัก 4-5 ครั้ง ก็จะชินชา แล้วก็จะไม่สนใจค่ะ เพราะกรูมัน กรูจะเต้นค่ะ

อ้าว ลองคิดดูสิ ครั้งนึงในชีวิต คุณเคยลุกขึ้นเต้นก่อนใครเพื่อน หรือไม่ มันมความภูมิใจเล็กๆนะ เมื่อเราเริ่ม ก็เหมือนจุดประกายให้ไอ้คนที่คิดอยากจะเต้นเหมือนเราแต่ไม่กล้ารู้สึกมีความมั่นคงทางจิตใจ ไม่ต้องกลัวเพื่อนคนอื่นจะรุมประนามหยามเหนียดว่ามึงมันบ้า เต้นทำไม วู๊ว! รู้สึกดีค่ะ รู้สึกดีมากขึ้นอีก ที่ว่าตัวเองโชคดี ที่เพื่อนในกลุ่มก็ มั่นใจ เหมือนกัน ทำให้เราเป็นกลุ่มจุดประกาย ดาวเต้น สู้ กับ ดาวกระจุย 555

ตอนนี้อยู่ที่ Singapore เค้าก็มี Free Concert ให้ได้ดูเช่นกัน ที Waterfront,Esplanade เนื่องจากตามกฎ กติกา และมารยา เอ๊ย มารยาท ต้องเต้นเป็นกลุ่ม แต่ดันไม่มีเพื่อนชอบเต้นซะด้วย เลยกะว่าถ้ามันมีใครลุกขึ้นเต้น ก็ว่าจะเข้าไปแจม แต่เท่าที่ดูมา มีไปแจมแค่ครั้งเดียว เป็นฝรั่งนักท่องเที่ยว เพลงมันมันส์สุดๆอ่ะ แนว Brit Rock (indy) โห ไม่เต้นไม่ได้ เลยได้แจมกันมันสุด

ค่ะที่กล่าวว่ามีแจมแค่ครั้งเดียว เพราะ ชาวสิงคโปร์ ไม่เต้นค่ะ จะเรียบร้อย เก๊กกันทำไมคะ เต้นสิคะ จะได้เต้นด้วย รู้นะว่าอยาก แต่ไม่กล้า พอกันแหล่ะค่ะ อยากแต่ตามกฎคือไม่เต้นคนเดียวค่ะ อยากหาเพื่อนเต้นด้วยแล้ว ไม่ต้องไปเที่ยวคลับ ไม่ต้องมาววว ถือกฎ มาววดิบก็เต้นได้ 555

เอ้า ใจกล้า ออกมาเปิดฟลอร์กันเต๊อะ ประชาชนชาวสิงคโปร์